Dit is de laatste blog die ik nu vanuit Malawi schrijf. De tijd zit er hier al weer op. Bijna vijf maanden zijn voorbij gevlogen. Het heeft wel twee kanten, ik zou hier nog wel langer willen blijven, maar vind het ook weer fijn om m’n familie te zien.

De palliative care room hebben we helemaal kunnen afronden. Dat was namelijk nog niet helemaal zeker. Want hier in Afrika is niks zeker. Het was nog even afwachten of de kast op tijd af zou zijn. Gelukkig is dat gisteren gelukt, dus konden we alles opruimen en foto’s maken van een room die helemaal af is. Ook hebben we afgelopen week nog veel mensen kunnen bereiken met de outreachweek. Het was de bedoeling dat we vijf dagen zouden weggaan. Maar uiteindelijk was het vier dagen door een personeelstekort op donderdag. We hadden namelijk op maandag van twee mensen een mededeling dat ze toch heel de week niet mee konden. Daar sta je dan, zonder personeel te hopen dat je toch nog iemand kan vinden. Uiteindelijk hebben we via de matron (hoofdverpleegkundige) iemand kunnen krijgen die mee kon voor drie dagen, en zelf is ze ook nog één dag mee geweest. We hebben een leuke en mooie week gehad, waarin we ook weer veel beleefd hebben.

Ook heeft het palliative care team gisteren een afscheidsfeestje voor mij gegeven. Emily ging ook nog voor mij zingen. Erg leuk wat ze allemaal voor je doen, en hoe ze terugkijken op de afgelopen vijf maanden.

Daarnaast hadden ze afgelopen zaterdag het grote afscheidsfeest georganiseerd met de Bijbelstudiegroep. Mariëlla, Rianne en ik zaten al bij het meer omdat het voor Rianne en mij de laatste dagen waren, en Mariëlla was gezellig mee. Op zaterdag kwamen ze ons ophalen. Het was niet helemaal een verrassing meer, maar wel super leuk. We waren met een grote groep van boven de dertig mensen. We hebben gezellig met elkaar gezwommen, gegeten, en ze hebben natuurlijk ook afscheid van ons genomen. Het blijft nog wel een apart idee dat je in januari aan het meer zit en gewoon nog warm weer had, namelijk rond de 30?C.

Het blijft ook nog een aparte ervaring dat je vrijdag middag hopelijk weer in Nederland staat. Je kunt het je gewoon niet voorstellen. Maar dat was ook voordat ik weg ging. Je kon je toen ook niet voorstellen dat je toen over een paar dagen in Afrika stond. We gaan het beleven.

Ik kan wel terugkijken op een gave ervaring die ik niet had willen missen. Een ervaring die ik voor m’n leven lang meeneem. En waar ik waarschijnlijk ook veel aan zal terugdenken. Het is ook een ervaring die mij veranderd heeft, je weet nu wat het is om armoede te hebben, of niet alles tot je beschikking te hebben. Je leert de kleine dingen waarderen, kan met simpele dingen lekker eten maken. En dat hoop ik in Nederland ook wel vast te gaan houden. Daarnaast zal het ook weer wennen zijn om in het Nederlandse ritme te komen, en dat zal waarschijnlijk wel een paar weken duren.

Vandaag nog de laatste dingen inpakken. Van de laatste mensen afscheid nemen, maar ook de laatste woensdagavond Bijbelstudie avond. Morgenochtend vroeg gaat de familie Visser ons wegbrengen naar de airport toe. Daar hopen we om 13.10 uur Malawiaanse tijd te vertrekken voor een reis van totaal 23 uur. We hopen, als alles volgens de planning gaat, op vrijdag om 13.15 uur in Nederland op Schiphol te landen.

Tot ziens in Nederland.

Groeten vanuit Ekwendeni,

Hans