Deze blog is geschreven vanuit m’n nieuwe huis, daar zal ik straks wat meer over vertellen.

Eerst zal ik even bijpraten over de nieuwe palliative care room, en de rest eromheen. We zijn al een anderhalve maand terug verhuisd naar de nieuwe room. Het stucwerk en verven waren toen klaar. Toen we eenmaal in de nieuwe room zaten wist een van onze collega’s in een keer van alles uit een van de storerooms vandaan te halen. Allemaal goede dingen, die we heel goed kunnen gebruiken, maar het is daardoor in de nieuwe room een beetje op een storeroom gaan lijken. Het plan was al om een kast aan te schaffen. Maar daar is in de tussentijd nog niet veel van gekomen. Aankomende maandag gaan ze daarmee beginnen. En ze hopen met een dag of drie klaar te zijn. We zullen het dus wel zien. Als echt alles af is hoop ik foto’s van de nieuwe palliative care room op de blog te zetten. Als ik het nu namelijk doe dan zie je meer dozen als room.

Daarnaast gaan we ook een nieuwe palliative care outreach week organiseren. In de week van 19 tot en met 23 januari. We hopen in deze week opnieuw gebieden te gaan bezoeken. Dit zijn gebieden die we in de afgelopen outreach week niet hebben bezocht, of waar ze aan het einde nog zeiden dat ze vier patiënten thuis hadden. Ondanks het regenseizoen hopen we toch nog veel nieuwe patiënten te kunnen gaan bereiken. Alle voorbereidingen zijn al in volle gang. Ook al is het soms een geregel voor je hier soms ergens over eens kunt worden, zoals het aantal liter benzine wat we nodig hebben, maar daar komen we gelukkig nog steeds over uit.

Zoals ik verteld had zit ik in een ander huis. Het bericht dat je gaat verhuizen komt hier van de een op de andere dag. Laat ik vanaf het begin beginnen. Voordat ik kwam had Tjerk het huis geregeld waar ik vier maanden in heb gewoond. Er waren toen ook al andere gegadigde voor het huis, maar de dominee hier had gezegd dat ik er eerst in moest. Er was toen afgesproken dat ik tot januari zou blijven. Al die tijd heb ik er met veel plezier en ongestoord kunnen wonen. Tot er in december een gerucht rondging dat de kans zou bestaan dat ik eruit zou moeten. Dit omdat de nieuwe bewoonster er dan in moest. Dus ik ben toen maar gauw naar de office toe geweest om de huur voor januari te betalen. Ook had ik in november daar al gezegd dat ik tot eind januari zou blijven, niemand had ooit tegen mij gezegd dat dat een probleem zou zijn. Ook toen ik betaalde in december was dat nog geen probleem. De secretaresse zou het doorgeven aan het huizen-comité. Deze gaan over de huizen van de station (een wijk in Ekwendeni). En zij waren akkoord gegaan met dit, maar dit was niet tegen mij gezegd. Nu werden de geruchten in begin januari alleen maar gekker en gekker. Daarnaast werd Rabecca ook steeds gebeld, door de nieuwe bewoonster, met de vraag of ik er al uit was. Ook had Anneke afgelopen zondagmiddag de dominee op bezoek, en deze had gezegd dat hij er een beetje in zijn maag zat wat hij moest doen. Ik had toen al even met Tjerk overlegt over wat te doen. Het beste zou zijn als ik even bij de dominee langs zou gaan om te vragen wat nu de bedoeling was. Dus op maandag maar even langs geweest. Hij vertelde mij: als het kan moet je er zo snel mogelijk uit. Dus had ik toen maar gevraagd, mag ik de tijd hebben tot zaterdag, dit was geen probleem. Ik kon m’n geld halen op de office. Dus dat ben ik toen maar gaan doen. Toen ik daar eenmaal was werd het verhaal alleen nog maar ingewikkelder. Het bleek dus dat het huizen-comité ermee akkoord was gegaan dat ik tot de 29^e daar zou blijven wonen. De secretaresse snapte dus niet dat ik eruit moest, en m’n geld dus terug kwam halen. Zij zou wel even gaan praten met de dominee, helaas is het er die maandag niet gelukt, dus werd het dinsdag. Uiteindelijk ben ik dinsdagmiddag aan het einde van de middag maar even terug geweest naar de office om te vragen of er inmiddels al meer duidelijkheid was over een evt. verhuisactie. Helaas het werd verhuizen. Uiteindelijk ben ik donderdag verhuisd, en zou vandaag de sleuteloverdracht plaatsvinden. Er stonden namelijk nog allemaal banken, stoelen en tafels die allemaal verkocht moesten worden, dat konden we dan mooi op vrijdag verhuizen. Maar gisteren werd ik al gebeld met de vraag waar de sleutel was, want ik was er toch al uit. Maar die spullen dan? Die zou de nieuwe bewoonster wel verhuizen, want dan kon ze er al eerder in.

Gelukkig heb ik nog steeds een eigen huisje. Ik ben er alleen qua ruimte stukken op achteruit gegaan, maar qua kwaliteit weer stukken op vooruit. En ik heb nu een gewone normale warme douche, het lijkt al bijna op NederlandJ Het is een leuk huisje om in te wonen. Het is alleen nog een beetje gek dat dit nu m’n huisje is, de meeste noemen het ook nog het huisje van Aris (hij was namelijk de vorige bewoner, en bouwer van het huisje). Maar dat zal na een week wel over zijn. En ook hier maak je weer van alles mee. Zo werd ik vanmorgen wakker van een aantal kakelende kippen, nou is dat hier niet heel gek, maar toen ik aan het ontbijt zat en door het raam naar buiten keek werden er twintig even geslacht en kaal geplukt. Op zich wel grappig om dat op een vroege zaterdagochtend te zien. Daarnaast moet ik ook goed opletten hoeveel elektriciteit ik verbruik, ik heb hier namelijk prepaid elektriciteit. Dat betekend dus dat je, net als bij je telefoon, van te voren elektriciteit-credit moet kopen voordat je elektriciteit hebt. Je moet dus goed opletten hoeveel dat je nog hebt, anders zit je zonder elektriciteit. Zoals ik dus vandaag een halve dag heb gehad.

Groeten vanuit een regenachtig Malawi,

Hans