Eindelijk was het zover. Na weken moeten wachten tot alles in de palliative care room geverfd was, konden we maandag gaan beginnen. Na vorige week vrijdagochtend rond een uur of twaalf nog een poging gedaan te hebben om ze aan het werk te krijgen, en ook mijn Malawiaanse collega geïnstrueerd te hebben om ’s middags nog een keer langs te gaan om te kijken of ze aan het werk waren, ging ik naar huis om ’s middags Bijbelclub te geven op de blindenschool. Op maandag kwam ik een beetje met tegenzin naar het ziekenhuis. Ik dacht: ‘daar gaan we weer, weer iedereen aan het werk zetten en zorgen dat ze weten wat er moet gebeuren en dan nog eens drie keer komen controleren of ze echt aan het werk zijn’. Na het morgingreport ging ik naar de palliative care room om te kijken of er vrijdag wat gedaan was kwam ik een opnieuw geverfde deur tegen, maar het mooiste was toen ik naar binnen wilde zat de deur op slot. Dus het slot hadden ze ook veranderd. Helemaal blij ging ik opzoek naar de builder. Na zijn collega gevonden te hebben en de sleutels gekregen te hebben gingen we samen even binnen kijken. Ze hadden alles af. Wauw. Vrijdag is er toch nog veel gedaan. Na iedereen hartelijk bedankt te hebben en ook nog even bij builder geweest te zijn om die ook nog te bedanken voor al het werk wat hij gedaan had. Moest ik ook nog even naar de manager van de afdeling bouwen, timmeren, zagen, verven en nog wat dingen, om daar door hem hartelijk bedankt te worden voor het geld wat beschikbaar is gesteld voor de palliative care room. Dus ook jullie worden vanuit Malawi hartelijk bedankt!

Woensdagmiddag zijn de eerste spullen verhuisd. Een heerlijk gevoel geeft dat. In de oude room hing wel een wat nare lucht, maar dat kreeg een duidelijke oorzaak toen we onder het onderzoeksbed en het bureau heel veel muizenkeutels tegenkwamen. Donderdag ben ik zelf met het papierwerk begonnen. Ik heb hiermee wel gezien dat een Malawiaan niet te veel opbergruimte moet krijgen, anders word alles bewaard. Na heel veel papier uitgezocht te hebben en veel weg gegooid te hebben ben ik ’s middags verder gegaan met het maken van nieuwe patiënt rapportage-formulieren en folders voor nieuwe patiënten en daarmee was de dag al gauw ten einde.

Vanmorgen werd ik door een van mijn collega’s, die ik al een paar dagen niet meer gezien heb, hartelijk bedankt dat ik hier in Malawi ben om hun te helpen met het veranderen van de palliative care room, en ook voor het maken van deze nieuwe formulieren. Leuk om dat te horen te krijgen.

Volgende week hopen we het helemaal af te krijgen. We gaan er in ieder geval ons best voor doen.

Naast dat is ook eindelijk de storeroom opgeruimd. Alles wordt in één keer afgerond. Heerlijk. Het was helemaal schoon en overzichtelijk. En we hebben zelfs ruimte over. En dat met maar drie dagen met z’n drieën eraan gewerkt te hebben. Gelukkig is het af want toen ik vandaag naar huis toe liep kwam de nieuwe container er al aan. Daar doe ik niks meer mee. Dat mogen ze zelf gaan doen.

Vorige week woensdag hadden we ook een training voor alle vrijwilligers van de palliative care. De voorbereiding hiervoor was echt op z’n Malawiaans. Een dag van te voren worden alle vrijwilligers opgebeld met de mededeling dat ze de volgende dag op een training worden verwacht. De training begint om acht uur ’s morgens. Om kwart voor acht ’s morgens aangekomen bij de zaal waar de training wordt gegeven is er helemaal niemand te bekennen. Na tien minuten komt er een vrijwilliger aan, en was dus op tijd. En er zijn maar weinig Malawiaanen op tijd. Rond half negen komt een van onze collega’s aan. We moeten nog wachten op de andere die de zaal heeft geregeld en de leiding die dag heeft. Na wat navragen door onze collega die er al is blijkt dat de zaal helemaal niet voor ons is. Dubbel geboekt dus. Lekker sta je dan zonder zaal met een training voor de boeg. Na een kwartiertje kwam ook de andere collega eraan. Geen paniek dan gaan we toch naar een ander gebouw toe. Uiteindelijk ook nog goedkoper, dat is hier altijd meegenomen. Inmiddels waren er al een stuk of dertig vrijwilligers aangekomen, en iedereen hielp ijverig met het verhuizen van de spullen. Alles en iedereen ziet er op en top uit. De beste kleren aan getrokken omdat het voor de meeste een bijzondere aan gelegenheid is. Maar bij sommige mensen zie je dan nog grote gaten in de schoenen zitten waar de tenen uitsteken. De punten die werden behandeld werden soms nog even gauw voorbereid al was de ander nog aan het vertellen. Ook de Chaplin (dominee) kwam om te vertellen over pastorale zorg. Ook hij doet mee aan het gauw nog even voorbereiden als de ander nog bezig is. Gelukkig dat de mensen dat niet echt door hebben en geniet van heel de dag. Ook omdat ze nu eten, drinken en een Bijbel krijgen. En aangezien de meeste van de vrijwilligers thuis nog geen Bijbel hadden, en er dus heel blij mee waren en dit ook al zingend aan ons lieten weten, was het na anderhalf uur te laat beginnen toch nog een zeer geslaagde dag.

De tuin van mijn huis was ook een beetje aan de kale kant. Grond, zand en stof, oh ja en af en toe een plantje. Na eerst maar een begonnen te zijn met af en toe water te geven aan de planten die er stonden kwamen er vanzelf nog meer planten bij. Ook heb ik mijn eigen groentetuintje. Een omheining van gedroogd gras om de planten te beschermen tegen de kippen en een stukje tuin ook beschermd met een oud muskietennet groeien de planten hier goed. Veel zon, water en warmte. Ja, dat is nou het makkelijke aan Afrika. Daar is het over het algemeen een stukje warmer dan in Nederland. Iedere dag boven de 32?C, daar groeien de planten wel lekker van. Binnenkort hoop ik dus lekkere tomaten, komkommers, wortels, paprika’s en bloemkolen uit eigen tuin te hebben. Het is wel lekker om wat meer groen rondom het huis te krijgen.

Naast de groente ben ik ook met bloemen aan de gang gegaan. En het leuke is dat we hier ook brugmansia’s hebben (trumphetflower), En heb drie stekjes in de tuin staan. Ze groeien al goed, en ik hoop dat ik ze nog zie bloeien. Het gaat dus al op een echte tuin hier lijken. Erg leuk om te gaan doen.

Groeten vanuit Malawi,

Hans

(Ps. Morgen ga ik er foto’s opzetten, ga nu eerst gezellig met m’n watchman een spelletje Bawo spellen, een typisch Malawiaans spel)